De ziekte van Parkinson (PD) is de meest voorkomende vorm van parkinsonisme en treedt voornamelijk op door degeneratie van basale ganglionen en substantia nigra. 

De zwarte kern of substantia nigra ligt in het voorste deel van het mesencephalon (middenhersenen) en voorziet de basale ganglia van dopamine. Het is een motorische kern. 

Evenwichtsstoornissen zijn een van de meest voorkomende problemen bij patiënten met de ziekte van Parkinson.

Deze evenwichtsstoornissen; verlies van houdingsreflexen, insufficiëntie in houdingsaanpassingen, stijfheid in de romp en extremiteiten, en veel aandoeningen zoals akinesie.

Vanwege evenwichtsstoornissen bij patiënten met de ziekte van Parkinson veroorzaakt een toename van de verslaving aan activiteiten in het dagelijks leven lichamelijke handicaps. In het geval van PD kunnen longproblemen de belangrijkste doodsoorzaak en mortaliteit zijn.

Ademhalingssymptomen bij deze patiënten veroorzaken problemen met zwakte, slikken, hoesten, stem- en spraakfuncties.

Kijken de onderzoekers naar de huidige literatuur, dan blijkt dat het effect van evenwicht en ademhaling op Parkinsonpatiënten afzonderlijk is, maar dat hun effect op elkaar onvoldoende wordt benadrukt.

Om deze reden willen de onderzoekers balans en houdingsregulatie onderzoeken bij patiënten met de ziekte van Parkinson en de kracht van ademhalingsspieren vergroten en balans en houdingsregulatie verbeteren.

Wereld Gezondheid Organisatie

Omdat de regie en coördinerende autoriteit op de internationale gezondheidszorg binnen de Verenigde Naties, de World Health Organization (WHO) is het aanbieden van een leidraad voor de klinische behandeling van de COVID-19 pandemie. 

Een aanbeveling voor COVID herstel omvat het verhogen van de oefening en fitness met Inspiratory Muscle Training IN-ademtrainer (IMT), zoals POWER breathe.
 

De WHO COVID recovery management plan omvat een reeks van cursussen die speciaal is ontwikkeld voor werknemers in de gezondheidszorg die covers essentiële kennis voor de 'Rehabilitatie van patiënten met COVID-19' 
 

De IN-ademtrainer IMT POWERbreathe kan helpen bij covid-herstel 
Bij patiënten met een stoornis van de ademhalingsspieren, kan training van de ademhalingsspieren waardevol zijn om de gezondheidseffecten van toekomstige pandemieën te verminderen. “
 

Ademhalings-spierprestaties-creening voor infectieziektebeheer na COVID-19.
POWERbreathe (IMT) IN-ademtrainer is medicijn-vrij en door de wetenschap gesteund dat de werkzaamheid van POWERbreathe IMT voor medische aandoening van het herstel van COVID.  
 

Bescherm het Middenrif (diafragma)

Een ongewenste consequentie van langdurige beademing, zoals bij ernstig ziek COVID patiënten, is de ontwikkeling van respiratoire spierzwakte als gevolg van door ventilator geïnduceerde diafragma disfunctie, daarom medische professionals inschrijft patiënten in het gebruik van POWERbreathe IMT in Pre-op , Postoperatief en op de IC .
 

In deze klinische proef naar revalidatie voor mensen met COVID op de IC, starten deelnemers direct met ademhalingstraining, inclusief 'voorzichtige IN-adem (inspiratoire) spiertraining'.

Een ongewenste consequentie van langdurige beademing, zoals bij ernstig ziek COVID patiënten, is de ontwikkeling van respiratoire spierzwakte als gevolg van door ventilator geïnduceerde diafragma disfunctie, daarom medische professionals inschrijft patiënten in het gebruik van POWERbreathe IMT in Pre-op , Postoperatief en op de IC .

Een ongewenste consequentie van langdurige beademing, zoals bij ernstig ziek COVID patiënten, is de ontwikkeling van respiratoire spierzwakte als gevolg van door ventilator geïnduceerde diafragma disfunctie, daarom medische professionals inschrijft patiënten in het gebruik van POWER breathe IMT in Pre-op , Postoperatief en op de IC .

De COVID-19-pandemie en fysieke activiteit
 

Voorkom zwakte van het diafragma
“Ernstige myopathie van het middenrif geassocieerd met COVID-19 … kan leiden tot zwakte van het middenrif en kan bijdragen aan falen van het spenen van de ventilator, aanhoudende kortademigheid en vermoeidheid bij patiënten met COVID-19 die overleven.”

Diafragmapathologie bij ernstig zieke patiënten met COVID-19 en postmortale bevindingen van 3 medische centra

Nederlandse studie toont diafragmapathologie bij COVID-19

Bron: Daniël Dresden

Redactioneel

19 november 2020

Een studie van eigen bodem levert uniek bewijs voor de expressie van het angiotensine-converting enzyme 2 (ACE-2) in het diafragma en voor de infiltratie van SARS-CoV-2 in het diafragma bij COVID-19-patiënten die op de IC opgenomen waren. Deze bevindingen verschenen in JAMA Internal Medicine.

Manifestaties van een SARS-CoV-2-infectie buiten de longen hebben grote klinische implicaties. Desalniettemin waren de effecten van deze infectie op de ademhalingsspieren nog niet onderzocht. Dat is verrassend, aangezien de ademhalingsspieren de alveolaire ventilatie aansturen en zwakte daarvan kan resulteren in acuut respiratoir falen. Ernstig zieke patiënten die beademd worden en zwakke ademhalingsspieren hebben, moeten gemiddeld genomen langere tijd beademd worden en hebben een hoger overlijdensrisico.

COVID-19 versus controle op IC

In deze studie is het verband tussen COVID-19 en de ademhalingsspieren bij ernstig zieke patiënten onderzocht en vergeleken met bevindingen bij ernstig zieke patiënten zonder COVID-19. Daarbij is specifiek gekeken naar het middenrif, omdat dat de belangrijkste ademhalingsspier is.

Opeenvolgende biopten van de diafragmaspier werden verzameld bij autopsie van 26 patiënten die door COVID-19 ernstig ziek waren geweest. Als controlegroep werden diafragmamonsters verzameld van acht overleden patiënten die ernstig ziek waren geweest zonder COVID-19.

De mediane leeftijd van de overleden COVID-19-patiënten was 71 jaar de meesten (81%) waren mannen. 24 patiënten (92,3%) kregen invasieve mechanische beademing gedurende gemiddeld 12 dagen. Het aantal beademingsdagen en de opnameduur op de IC waren vergelijkbaar tussen COVID-19- en controlepatiënten. COVID-19-patiënten hadden een hogere body mass index (BMI) en werden minder vaak met steroïden behandeld. Geen patiënt had een pre-existente neuromusculaire aandoening.
 

ACE-2 en virussen in Middenrif (diafragma)

Bij analyse van het ACE-2 in het diafragma bleek dit voornamelijk gelokaliseerd te zijn op het spiermembraan. Dit enzym biedt een toegangspunt voor SARS-CoV-2 om de spiervezels van het diafragma te infecteren. Bewijs voor virus-RNA van SARS-CoV-2 in het middenrif werd gevonden bij vier patiënten (15,4%).
 

Nadere analyses met in situ hybridisatie bevestigden dat het virus-RNA gelokaliseerd was in de spiervezels van het middenrif. Een aanvullende analyse van de genexpressieprofielen toonde een activering van fibrosevorming (signalering via fibroblastgroeifactor). In overeenstemming hiermee was de epimysiale en perimysiale fibrosevorming meer dan twee keer hoger in de diafragma’s van COVID-19- dan van controlepatiënten.
 

Bij COVID-19-patiënten werd dus een toegenomen expressie van genen die betrokken zijn bij de fibrosevorming, gevonden. In aansluiting hiermee was er histologisch bewijs voor de ontwikkeling van fibrose in het diafragma. Dit myopathische fenotype was duidelijk verschillend van dat van controlepatiënten, die even lang beademd en op de IC opgenomen waren.
 

Ernstige diafragma-myopathie.
Er moet nog vastgesteld worden of diafragma-myopathie een direct effect is van SARS-CoV-2. Slechts drie patiënten in de controlegroep (37,5%) hadden een virale longziekte. Bovendien is het verband van de virale pneumonie met de middenrifspieren onbekend.
 

De gedachte is dat ernstige diafragma-myopathie tijdens COVID-19, zoals gevonden in deze studie, kan leiden tot diafragmazwakte en zou kunnen bijdragen aan een falende weaning van de beademing en in een aanhoudende kortademigheid en vermoeidheid bij patiënten met COVID-19 die hun IC-verblijf overleven.

Referenties: Shi Z, de Vries HJ, Vlaar APJ, et al. Diaphragm Pathology in Critically Ill Patients With COVID-19 and Postmortem Findings From 3 Medical Centers. JAMA Intern Med. 2020, Nov 16. DOI:10.1001/jamainternmed.2020.6278. https://jamanetwork.com/journals/jamainternalmedicine/fullarticle/10.1001/jamainternmed.2020.6278?guestAccessKey=43ecbf75-b2de-43da-8f8f-b633af5627fb&utm_source=For_The_Media&utm_medium=referral&utm_campaign=ftm_links&utm_content=tfl&utm_term=111620  

ademhalingsspieren, COVID-19, diafragmapathologie, SARS-CoV-2

Bron: 

Fysiotherapie belangrijk bij herstel patiënten met het coronavirusNationaal behandeladvies opgesteld door onderzoekers en fysiotherapeuten Radboudumc

Patiënten die besmet zijn met het coronavirus en hierdoor in het ziekenhuis worden opgenomen, moeten zo snel als hun toestand het toelaat, fysiotherapie krijgen. Ernstig zieke patiënten die beademd worden en lang in het ziekenhuisbed liggen, krijgen te maken met ademhalingsproblemen en fysieke problemen doordat zij langdurig inactief zijn.
 

Fysiotherapeuten kunnen hier een enorme meerwaarde hebben voor patiënten en hun zorg. Dit stellen fysiotherapeuten en onderzoekers van het Radboudumc in een gezamenlijk behandeladvies.

Het is gemakkelijk om in deze tijd van crisis de lange-termijn effecten van een ziekenhuisopname voor coronapatiënten niet als prioriteit te zien. Echter, vanuit de wetenschappelijke literatuur over de SARS-uitbraak in 2003, weten we dat dit in de zwaarst getroffen landen grote gevolgen had voor de inrichting van de revalidatiezorg.
 

Zorgsystemen bleken onvoldoende toegerust om de lange-termijn gevolgen van SARS adequaat te behandelen. Door het grote aantal coronapatiënten op de IC kunnen we ook in Nederland een toename verwachten van het aantal patiënten dat revalideert na IC-opname. Het is daarom van belang hier tijdig op in te spelen.

Om deze reden hebben de onderzoekers, onder wie IC-fysiotherapeut Karin Felten-Barentsz en onderzoeker Thomas Hoogeboom, een nationaal behandeladvies opgesteld waarin vier fases van behandeling onderscheiden worden. Het is nodig tijdig voorbereid te zijn op de toestroom van een groot aantal patiënten.
 

Fase 1: Patiënt op de IC die in buikligging wordt beademd.
Geen behandeling, vanwege de schaarste van persoonlijke beschermingsmiddelen en het risico op virusoverdracht. Patiënten verliezen in deze fase veel spiermassa, maar de kans op contracturen (een verkorting van spier of pees waardoor bewegingsbeperking optreedt) is klein in deze toestand. Verpleegkundigen kunnen eventueel gewrichten passief bewegen.
 

Fase 2: Patiënt op IC die in verbeterde toestand is.
In deze fase is de patiënt herstellende. De patiënt komt in aanmerking voor fysiotherapie om vroege mobilisatie en activatie te bevorderen, maar wordt de beademingsmachine niet losgekoppeld. Uiteraard moet ook hier gekeken worden naar de infectiepreventiemaatregelen.
 

Fase 3: Herstel na Intensive Care.
Deze groep heeft in eerste instantie weinig energie. Iemand die een hele dag op bed rust, verliest dagelijks ongeveer 5% van zijn totale spiermassa en algemene conditie. Deze patiënten krijgen oefeningen gericht op het verbeteren van de longfunctie, door het versterken van de ademhalingsspieren, het beter ophoesten van slijm en dieper ademhalen waardoor de ventilatie van de longen verbeterd wordt. Ook krijgen zij bewegingsoefeningen. Waar mogelijk, gebeurt dit via folders, online video’s en telerevalidatie.
 

Fase 4: Natraject.
Patiënten die ernstig ziek zijn geweest hebben ook na hun ziekenhuisopname intensieve revalidatietherapie nodig. Zij kunnen na Intensive Care opname als gevolg van langdurige fysieke inactiviteit door ziekte ademhalingsklachten hebben. Dit is het zogenoemde Post Intensive Care Syndroom (PICS). Het herstel kan maanden tot jaren duren, waarbij goede begeleiding noodzakelijk is.

Deze aanbevelingen. 
worden ondersteund door het Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF), de Nederlandse Verenging voor Ziekenhuisfysiotherapie (NVZF) en de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care (NVIC). Het behandeladvies is opgesteld door Radboudumc-onderzoekers vanuit de onderzoeksgroep Paramedische Wetenschappen binnen de afdelingen Revalidatie en IQ healthcare: fysiotherapeuten Karin Felten-Barentsz, Roel van Oorsouw, Emily Klooster en Niek Koenders, allen gespecialiseerd in IC- en/of hartlongfysiotherapie, en onderzoekers Thomas Hoogeboom en Philip van der Wees.

Schrijf je hier in voor onze wekelijkse 

FEITJES  & WEETJES

Zo blijf jij ook op de hoogte van de ontwikkelingen voor COPD oplossingen.